باز جمعه رسید و عطر غریبی یار در همه جا پیچید ، نشناختیمش و او منتظر است ، با همه هستیم و او را نمی بینیم ، کافی است دستمان را در دست او بگذاریم ، و او می برد ما را ، اما چرا غافلیم ؟

چرا درکمان کافی نیست ، دستمان در دست پول ، شهرت ، رفیقان دنیایی و گاهی گناهان ...... که تو را به نیستی و پستی می کشانند

می رود ، اما در دست او نمی رود . در دستی که اگر خودت را به آن بسپاری به پاکی ، آسمان ، نور و هدایت می کشاندت ، جایی که در این دنیا تصوری برایش نمی توانی بکنی ، کاش برویم ، بسپاریم ، به بالا برویم و پرواز کنیم . راستی ممکن است در روز قیامت ما را به خاطر غفلت و عقب افتادن حضور نور ، عذابمان دهند و بازخواستمان کنند ؟ از کسی جواب این سوال را نشنیده ام .

یادمان باشد همان قدر که در غیبت مقصریم ، در ظهور مؤثریم .......

التماس دعا