باز هم زلزله

یادم می آید زمانی که زلزله بم آمد همه کشور در غم بزرگی به سر برد غمی که یکطرفش انسانهای نوعدوست را به تکاپو واداشت و کمکهای زیادی به هموطنان داغدیده و آسیب دیده رسید و از سویی دیگر آمار تلفات هر لحظه بالاتر می رفت و مصیبت آنچنان سهمگین بود که بعضی از کارشناسان به فکر جبران آسیبهای روحی وارد آمده به مردم داغدار آن منطقه بودند و من بسیار ناراحت بودم از اینکه چرا در یک چنین منطقه ای با سابقه تاریخی شاهد این بحران باید بشویم و از سویی به نظرم رسید شاید مسئولان ما از بعد زلزله به فکری جدی در زمینه بازسازی نقاط غیر مقاوم و روستایی در برابر زلزله بر می آیند . هنوز نقاطی در بم نیاز به بازسازی دارد با وجودیکه چندین سال است از وقوع آن حادثه می گذرد و ....

با کمال تأسف شاهد حادثه ای دیگر شدیم و عزیزانمان در نقطه ای دیگر از کشور گرفتار این بلای طبیعی شدند و باز هم خرابی خانه های روستایی و از دنیا رفتن عده زیادی از هموطنان ......... نمی دانم آیا این بار وعده دو ماهه برای ساخت نقاط و منازل ویران شده تحقق می یابد ؟ راستی نقطه بعدی که شاهد این فاجعه خواهد بود کجاست ؟ چرا به فکر مقاوم سازی نقاط روستایی و حتی آسیب پذیر شهری نیستیم ؟ تا کی باید این حوادث تکرار شوند و این عزیزان از دست بروند ؟ آیا تبعات داغ عزیز از دست رفته تنها به این دو روز ختم می شود ؟ آیا لطمات روحی و روانی این مسائل جبران شدنی هستند ؟ آیا سلامتی عزیزان قطع نخاع یا معلول شده باز خواهد گشت ؟ چه کسانی در این آُسیبهای ناشی از غفلت سهم بزرگ دارند ؟ آیا خداوند را خوب می بینیم ؟ آیا عمل به حدیث گرانقدر و گهربار امیرالمؤمنین می کنیم که می فرمایند « آنچه بر خود می پسندی بر دیگران هم بپسند » ؟ آیا ما خودمان در ویرانه هایی به نام منزل زندگی می کنیم که شرایط آن عزیز روستایی محروم از همه امکانات را درک کنیم ؟ آیا ذخایر ارزی این مملکت کم است که لااقل بخشی از آن به بازسازی منازل اقشار محروم و آُسیب پذیر جامعه که اتفاقا سهم مهمی در تأمین نیازهای اساسی جامعه دارند اختصاص یابد ؟ آیا خانواده ای که در فراهم کردن هزینه های جاری خود با همه گرانیها و مشکلات وامانده ، می تواند به فکر بازسازی محل سکونت خود باشد ؟ آیا ما که در گرانی هزینه های انرژی از کشورهای دیگر الگو برداری می کنیم و آن را بهانه ای برای فشار جهت صرفه جویی مردم خود بکار می گیریم به فکر مقایسه در تمام مراحل زندگی فردی و اجتماعی ملت خود و دیگر ملتها هستیم ؟ زلزله های بالای هشت ریشتر در کشورهای دیگر مانند ژاپن این مقدار تلفات ندارد که در کشور ما مردم از زلزله شش ریشتری از دست می روند  و این باید باعث خجالت دوستانی باشد که هنوز سرشان از هیاهوی بازی های سیاسی گرم است یا هنوز در فکر معادلات حل نشده غیر کارشناسی خود هستند .

عزیزان نکند در همین دنیا آه مظلومان حادثه دیده دامانمان را بگیرد و یا نعمت وفاداری و دینداری این مردم برای مسئولان و کشورشان از کف برود ؟ ما می دانیم کشورمان نقاط حادثه خیز زیاد دارد ، حرکتی کنیم تا مملکت اسلامی ما در زمینه اصول شهری و رفاه انسانی از بلاد کفر عقب نماند . این حق مردم است که حداقل در سرپناهی امن زندگی کنند ، سر پناهی مجلل از ما نمی خواهند .