ایام اسفند با تمام فراز و نشیبهابش گذشت. روزهای پرکار بودن، دغدغه خانه تکانی و شلوغی شدید خیابانها. اتفاق دیگری هم افتاد که برای من تفکر برانگیز بود. گوشی موبایل هر چند دقیقه صدای رسیدن پیامکهایی رو داشت که تماماً تبلیغ سفرهای خارج از کشور بود تا برای ایام نوروز هموطنان پیش دستی کرده باشند و برای عده ای از ثروتمندان نقشه راه ترسیم کرده باشند.  شاید پیامکهای مربوط به سفرهای داخلی فقط منحصر به شهرهای مشهد و کیش بود. اونهم در زمان آخر سفرهای هوایی. ما در کشورمون مناطق بسیار دیدنی داریم که خیلی از ایام سال بدون گردشگرند و البته سیاستهای غلط و سهل انگارانه دولتها در بی رونق بودن اون بی تأثیر نیستند. اما متأسفانه مردم ما مخصوصاً عده ای مرفه ترجیح می دهند امکانات مالی خودشان را در کشورهای عربی و یا کشورهای دیگر خرج کنند تا در مملکت خودشان با هزینه ای پایین تر. کاش فکری جدی برای این مورد می شد و واقعا با یک اعتبار مناسب به طور ضربتی در تمام شهرهای کشور هتلها، مراکز خرید، امکانات رفاهی و مسیرهای مناسب رفت و آمد تدارک دیده می شد که از محاسن آن می توان گفت هم نیروی بیکار به کار گمارده می شدند، رونق اقتصادی در این مناطق شکل می گرفت و هم گردشگران احساس آرامش و نشاط می کردند و البته جلوی تبلیغ سفر به کشورهای خارجی گرفته می شد.

امکانات مالی و محدودیت مالیاتی هم برای مراکز گردشگری یا دست اندرکاران این امر در نظر گرفته می شد یعنی آژانس های مسافرتی از این مزایا بهره مند می شدند و تشویق به جذب مسافر برای این مناطق می کردند. متأسفانه به دلیل کمبود امکانات رفاهی و گردشگری،اکثر ایام سال در این مناطق، رونقی مشاهده نمی شود و افراد دست اندرکار در شهرها اعم از هتلداران و مراکز اقامتی یا مراکز حمل ونقل و جابجایی مسافر، برای جبران این مشکلات اقتصادی، در ایام عید، هزینه گزافی رو طلب می کنند که مردم با رنج درآمدی متوسط از پس آن بر نمی آیند.

مسئولین با بی توجهی، دیدن چادرهای مسافرتی مردم کشورمون رو در کنار خیابان های مراکز شهرها، حمل بر سفردوستی می کنند و آن را  بدون اشکال می بینند و حتی مکانهایی را برای چادر زدن تعبیه می کنند در حالیکه مردم یک کشور نباید در همون کشور هنگام سفر، در چادر به سر ببرند واین موضوع شأن مردم و کشور را پایین می آورد. علاوه بر این چادر زدن آنهم در شهر، با اصول دینی و مذهبی مردم ما که نسبت به آمد و شد نزد نامحرم غیرتی داشتند مغایرت دارد ولی متأسفانه مسئولین امور گردشگری به این موضوعی بی توجهند. تازه این مورد با مهمان دوستی مردم ما که زمانی به آن مشهور بودند هم مغایرت دارد چرا که ما ایرانیها از میهمان خودمان در گوشه خیابان پذیرایی نمی کردیم و اگر کسی قرار بود در هتل یا مسافرخانه بسرببرد و به منزل ما نیاید بسیار ناراحت می شدیم ولی حالا چه شده که مسئولین دست روی دست می گذارند و نسبت به آن تفکری نمی کنند یا حرکتی قابل توجه انجام نمی دهند؟ چرا باید کشورهای خارجی مسافر کشور ما را با پولهایش از کشورمان خارج کنند و ما از این ظرفیتها بی بهره بمانیم. به نظرم دولت می تواند اولین فکری که برای آزاد شدن موجودی بلوکه شده خودش در آمریکا بردارد این است که آنها را در مناطق گردشگری به روش درست و نه رانت خواری به گردش در بیاورد تا به ثروتی ماندگار برای کشور مبدل بشود و جوانان از بیکاری، مسافران طبقه متوسط از نرخ گران خدمات گردشگری ، مسافران مرفه از خروج ارز ، رونق اقتصادی شهرها با وضعیت مناسب گردشگری، ورود ارز به مملکت و ترویج فرهنگ ما به خارج از کشور بهره برداری کنند.