راست یا دروغ برای وعده های درمانی

چند روز قبل به جهت نوع کارم با خانمی صحبت می کردم که یک بیمار سرطانی است. اهل یک از روستاهای جاده چالوس و بانویی که از همسر خود طلاق گرفته و دارای یک دختر نه ساله است. علت طلاق هم دوستی و ازدواج همسرش با کارمندش بوده است. این خانم مدت 2 سال است که مبتلا به عارضه سرطان سینه می باشد و برای درمان خود هیچ کمک هزینه و حقوقی ندارد. در حال حاضر هم به همراه دخترش نزد والدین روستایی خود زندگی می کند که اندک درآمدی از یک زمین کشاورزی کوچک دارند. هر 21 روز یکبار باید آمپول هرسپتین تزریق کند و این بخشی از دوره شیمی درمانی اوست که فعلاً 18 ماهه تجویز داده شده است. این دارو مشمول خدمات بیمه ای است و تنها برای دریافت آن بایستی اداره بیمه آن را تأیید کند. بعضی از داروخانه های خاص که برای بیماران صعب العلاج است یا داروخانه های معتبر بایستی به این فرد و امثال وی کمک کنند تا در سر زمان مقرر دارو برای تزریق داشته باشند. تا بحال حدود 10 دوره درمانی پشت سر گذاشته شده است. تا ماه قبل هزینه داروی ایشان که به قیمت آزاد حدود هشتصد هزار تومان بود توسط مساعدت مددکاری یکی از داروخانه ها و افراد خیر پرداخت می شد. البته این کمک مددکاری فقط مشمول مصرف یکماه درمیان دارو بود و نه هر دوره. در اینماه مبلغ این دارو به دو میلیون و پانصد هزار ریال رسید. علت را جویا شدیم، گفتند نوع اصل سوئیسی آن وارد کشور شده و هزینه آن حدود سه برابر نوع هندی وترکیه ای است که تحت لیسانس کشور اصلی یعنی سوئیس است. ضمنا در یک روز خاص که روز قبل از تزریق ایشان بود تنها 20 مورد از این دارو در تهران بزرگ و فقط بین دو داروخانه خاص هر کدام به تعداد 10 عدد توزیع شده است! با توجه به مراجعه مکرر این بیمار به این داروخانه و شناس بودن وی و از طرفی هماهنگی ما با این داروخانه، یک مورد آمپول برای او تا انجام پیگیریهای اداری لازم، بالاجبار نگهداری شد و فروش نرفت و  این در حالی است که با صحبت با کادر داروخانه متوجه شدیم حدود 4 بیمار نیازمند دیگر در ابتدای صبح همان روز، بعد از وی درخواست این دارو را داشته اند و دارو تمام شده بود. پیگیری دقیقتری به عمل آمد و متو جه شدیم قیمت سرسام آور این دارو به چند علت است:

الف- تعرفه حمایت بیمه ای این دارو، از شش میلیون تومان برای هر بیمار به مبلغی پایینتر کاهش یافته است.
ب- سهم هر بیمار از مبلغ تمام شده دارو که قبلاً کمتر بوده یکباره دو و نیم برابر شده است.
ج- از کشور سازنده این دارو وارد شده است و کشور اروپایی سوئیس، در این آشفته بازار نیاز بیماران ، بار خود را بسته است.

نتیجه این که حتی افراد خیّر هم برای ادامه وضع موجود دچار مشکل شده اند.
 چند سوال مطرح است به امید اینکه روزی مسئولان به این سوالات پاسخ دهند:

1- بیمار مبتلا به سرطان که توان یاری از خانواده خود را به هر دلیل ندارد، باید با وضع خود سرگردان آشفته بازار داروی سرطان بشود؟
2- یک بیمار نیاز به استراحت بیشتر مخصوصاً یک روز قبل از مرحله سخت شیمی درمانی ندارد؟
راه حل ساده: باید مراکز درمانی انجام دهنده شیمی درمانی خودشان دارو را در اختیار مریض قرار دهند.
3- یک زن بیمار که محل درآمد ندارد نباید از لحاظ بیماری های صعب العلاج حمایتی مضاعف و مالی بشود؟ شناسایی این بیماران کار دشواری است؟
راه حل: درصدی از درآمد نفت یا درآمدهای حاصله بجای اختصاص به برخی نهادهای ثروتمند، به این افراد داده شود و یا لااقل برای ایشان هم سهمی درنظر گرفته بشود.
4- مطابق با تعداد حدودی بیماران واردات صورت می گیرد یا تنها براساس حدس و گمان و مصلحت اندیشی های اقتصادی صرف؟
راه حل: با دریافت مدارک پزشکی مستدل از بیماران و نهادهای پزشکی، آمار بیماران موجود استخراج و حتی اضافه تر برای بیماران واردات صورت پذیرد.
5- جلوی تخلف مراکز پزشکی خصوصی جهت درمان بیماران سرطانی چه موقع گرفته خواهد شد؟
6- بیماران شهرستانی تا کی باید در مسیر تهران قرار گیرند و مشمول هزینه های جابجایی و اسکان موقت باشند؟
7- آیا بیمارانی که توان مالی ندارند و امکان دسترسی به خیرین هم برای ایشان نیست، باید بمیرند؟
وعده دولت برای بهتر شدن اوضاع درمان در کشور چه موقع عملی می شود؟ آیا سهم افراد از گذشتن دریافت یارانه با شرایط توزیع  امکانات درمانی فعلی، در تضاد نیست؟