روز پنجم عید بود که به دعوت یکی از بستگان تصمیم بر عزبمت به شهر نشتارود گرفتم. نشتارود بخشی از شهرستان تنکابن است که از توابع شهرهای استان مازندران می باشد. این چندمین بار بود که طی سالهای گذشته به این شهر سفر می کردم. تفاوت این سفر با دوره های قبل در این بود که این بار باید از طریق پایانه مسافربری  و با اتوبوس به سفر می رفتم و دفعات قبل با اتومبیل شخصی این کار انجام می شد. این اطلاع به من داده شد که باید از طریق پایانه غرب تهران یا همان پایانه آزادی به تهیه بلیط و شروع سفر همت می کردم. شماره این پایانه را از 118 گرفتم و با توجه به شهر مربوطه به تعاونی شماره یک ارجاع داده شدم. خوب ساعاتی در روز برای این سفر در برنامه کاری پایانه بود یکی از این ساعات مربوط به ده شب و دیگری مربوط به شش و نیم صبح و نه صبح بود. برای روز ششم فروردین تمام ساعات غیر از مورد ده شب تکمیل ظرفیت شده بود و به دلیل احتیاط بیشتر و تلاقی زمان نامناسب رسیدن به نیمه های شب، آن را قبول نکردم و ناچاراً برای روز هفتم عید بلیط تهیه شد. از نکات جالب و اولیه تهیه بلیط اینترنتی این بود که متصدی تلفنی فروش بلیط از باز بودن فایل رزرو برای تهیه بلیط روز هفتم باخبر نبود و خلاصه اطلاعات کاملی نداشت. با شرح کاملی از اینکه می خواهم به کدام شهر سفر کنم بهترین اتوبوس ، اتوبوس رامسر اعلام شد. نکته در خور تأمل دیگر اینکه سایت خرید اینترنتی از بخش راهنما و توضیح بهتر نکات ثبت نام کاملا بی بهره بود و بنده که حدوداً تجربه ای در زمینه ثبت نامهای اینترنتی دارم نسبت به برخی نکات ثبت نام سرگردان شدم که ناچار به تماسهای مکرر با فرد مورد نظر داشتم. مثلاً در هیچ کجای سایت نوشته نشده بود که افراد باید بعد از خرید بلیط اینترنتی، بایستی در روز سفر نسبت به تهیه بلیط اصلی از باجه مربوطه اقدام کنند.اما نکته مثبت این ثبت نام این بود که مکان نشستن در اتوبوس در فایل ثبت نام کاملاً نشان داده شده بود و بهر حال کسانی که مراقب سفری راحت و عدم تلاقی با نامحرم دارند از امکان انتخاب بسیار خوبی برخوردارند. مضاف بر اینکه در انتخاب برخی صندلی ها برای آقایان جهت رعایت رفاه سفر برای خانمها نکاتی در نظر گرفته شده بود.
روز سفر به جهت تنها بودن، بار داشتن و دور بودن از مکان پایانه غرب ناچار به استفاده از یک تاکسی سرویس شدم. واقعاً راهی شدن در خیابانهای تهران، آنهم در ایام عید نوروز و اول صبح که خلوتی خاص خودش را دارد، برای کسی مانند من که در فضای ترافیک شهر، زندگی زیادی کرده ام، آرام بخش بود. ساعت سفر در زمان خرید بلیط، 9 صبح بود و من برای آرامش بیشتر ساعت 8 صبح از منزل خارج شدم. حدود ساعت 8:30 به مقابل درب ترمینال غرب رسیدم. بعد از طی مسیری که به نظرم طولانی آمد به محل اصلی ترمینال اتوبوس رسیدم. نکته ای که به ذهنم رسید این بود که برای من که تقریبا ایام جوانی را پشت سر می گذارم، این بعد مسافت برای رسیدن به فضای سوار شدن بر اتوبوس مشکل بود خصوصاً اینکه از تابلوهای راهنمایی که گویا باشند و حتی برای افراد بدون تجربه مسیر رسیدن رو به قسمت اصلی مشخص کنند، خبری نبود و تابلوهای موجود بیشتر برای افراد شاغل در آن مکان یا افراد با تجربه می خورد. مضاف بر اینکه برای افراد مسن و شاید تنها مانند من که بهرحال از یک بار مختصر و حداقل برخوردار هستند، امکانی برای سهولت رسیدن به مکان اصلی وجود نداشت. فضای پر سر و صدایی که رانندگان تاکسی برای جذب مسافر در محیط داخلی پایانه، ایجاد کرده بودند، اصلاً جالب نبود.  هرکس رقابت می کرد مسافر را از دست دیگری بگیرد و فریادی بلندتر بکشد. چهره های خسته و زحمت کشیده این افراد، رهگذری مثل من را کمتر از دست صداهای بلندشان عصبی می کرد. خوب بهر حال ایام تعطیل، برخی از هموطنان ما را از تلاش کردن و درامدزایی دور نمی کند و این خود محل امید است.

<** ادامه مطلب...

سال نو و تعطیلات فرا رسید. خیلی از مردم برای تجدید دیدار با اقوام اولویت گذران این تعطیلات را به دید و بازدیدهای عید اختصاص دادند و بعد از آن به سفرهای برون شهری پرداختند. عده ای هم بعلت ضعف اقتصادی، صله رحم را تا حد بستگان درجه اول انجام دادند و قاعدتاً نتوانستند از سفرهای نوروزی در این فصل زیبا بهره ای ببرند. بعضی از ارگانها از فعالیت نسبی خیلی خوبی برخوردار بودند مثل ارگانهای اطلاع رسانی وضعیت راهها و شرایط جوی، جمعیت هلال احمر، پلیس راه و ... که باید از خدمات همه این عزیزان تجلیل واقعی بعمل آورد که با وجود این موقعیت، در کنار مردم کشورشان و شاید در بعضی مواقع نامناسب جوی، از لذت با خانواده بودن گذشتند و به خدمت رسانی مشغول شدند.
نکاتی هم وجود دارد که خوب است مسئولان در این  ایام که در کشور ما به موقعیتی ثابت مبدل شده است توجه کنند و اگر به پیشرفت کشورمان علاقمند باشیم باید دوستان متخصص و کسانی که نقش کلیدی و مدیریتی دارند به آن توجه کنند:
- در ایام نوروز مراکز درمانی ما از شرایط بسیار تأسف باری برخوردارند. اگر بیماری نیاز فوری به عمل قلب پیدا کند متخصص جراحی قلب فعالیت ندارد و فقط پزشکان عمومی یا انترن فعالیت کاری دارند. درمانگاههای خصوصی کاملاً تعطیلند و اگر فرضا کسی نیاز به استفاده از خدمات دندانپزشکی داشته باشد فقط باید به درمانگاههای شبانه روزی مراجعه کند که در بعضی مواقع از خدمات پزشک متخصص برخوردار نیست. البته این ضعف در شهری مثل تهران کاملاً مشهود است چه رسد به مراکز شهرستانها یا شهرهای کوچک که در حالت غیر تعطیلات هم از امکانات مناسب درمانی برخوردار نیستند. یعنی نظام درمانی کشور با نقص بزرگی در پاسخگویی به بیماران مخصوصاًبیمارانی که نیاز به درمان فوری دارند روبرو می شود و متأسفانه کسی پاسخگوی این خلاء نیست، خلائی که با جان انسانها ارتباط تنگاتنگ دارد.

ادامه مطلب...

ایام اسفند با تمام فراز و نشیبهابش گذشت. روزهای پرکار بودن، دغدغه خانه تکانی و شلوغی شدید خیابانها. اتفاق دیگری هم افتاد که برای من تفکر برانگیز بود. گوشی موبایل هر چند دقیقه صدای رسیدن پیامکهایی رو داشت که تماماً تبلیغ سفرهای خارج از کشور بود تا برای ایام نوروز هموطنان پیش دستی کرده باشند و برای عده ای از ثروتمندان نقشه راه ترسیم کرده باشند.  شاید پیامکهای مربوط به سفرهای داخلی فقط منحصر به شهرهای مشهد و کیش بود. اونهم در زمان آخر سفرهای هوایی. ما در کشورمون مناطق بسیار دیدنی داریم که خیلی از ایام سال بدون گردشگرند و البته سیاستهای غلط و سهل انگارانه دولتها در بی رونق بودن اون بی تأثیر نیستند. اما متأسفانه مردم ما مخصوصاً عده ای مرفه ترجیح می دهند امکانات مالی خودشان را در کشورهای عربی و یا کشورهای دیگر خرج کنند تا در مملکت خودشان با هزینه ای پایین تر. کاش فکری جدی برای این مورد می شد و واقعا با یک اعتبار مناسب به طور ضربتی در تمام شهرهای کشور هتلها، مراکز خرید، امکانات رفاهی و مسیرهای مناسب رفت و آمد تدارک دیده می شد که از محاسن آن می توان گفت هم نیروی بیکار به کار گمارده می شدند، رونق اقتصادی در این مناطق شکل می گرفت و هم گردشگران احساس آرامش و نشاط می کردند و البته جلوی تبلیغ سفر به کشورهای خارجی گرفته می شد.

امکانات مالی و محدودیت مالیاتی هم برای مراکز گردشگری یا دست اندرکاران این امر در نظر گرفته می شد یعنی آژانس های مسافرتی از این مزایا بهره مند می شدند و تشویق به جذب مسافر برای این مناطق می کردند. متأسفانه به دلیل کمبود امکانات رفاهی و گردشگری،اکثر ایام سال در این مناطق، رونقی مشاهده نمی شود و افراد دست اندرکار در شهرها اعم از هتلداران و مراکز اقامتی یا مراکز حمل ونقل و جابجایی مسافر، برای جبران این مشکلات اقتصادی، در ایام عید، هزینه گزافی رو طلب می کنند که مردم با رنج درآمدی متوسط از پس آن بر نمی آیند.

ادامه مطلب...