قسمت دوم:

از مکانهای مختلف شهر که رد می شویم، تصاویر تلخ و شیرین زیادی جلوی چشمانمان نقش می بندد، البته بستگی به نقاط مختلف شهر دارد، مثلا وجود بوستان ها یا میدانهایی که با فواره در خود کمی روح انسان را تلطیف می کنند، بافتهایی از شهر که نوسازی شده اند یا در حاشیه اتوبانهایی هستند که تقریبا با فضای مناسب از بافت مسکونی طراحی و اجرا شده اند، در عین حال صدای بلبلان و پرندگانی خوش صدا که هنوز در میان شاخ و برگ درختان شمال شهر ، آواز سر می دهند روی خوش و زیبای شهر ماست.

این شهر با تمام مناظر زیبایی که گهگاه در گوشه و کنارش به چشم می خورد، مناظر و تصاویری هم دارد که چندان روح نواز نیست: تابلوهای تبلیغاتی بدون استاندارد از لحاظ اندازه و فضای موجود، اتوبوسهایی که فرسودگی از در و دیوارشان می بارد و علاوه بر آن بسیار کثیف است و ظاهری نافرم دارد، خیابانهایی که هنوز در گوشه و کنارش از گودالهای کوچک و بزرگ رهگذران و عابرین را آزار می دهد و بافتهایی متفاوت در کنار هم مانند چهل تکه لحاف های قدیم کفپوش آن است، مغازه هایی با شیشه های نه چندان تمیز، دکور بندیهای نافرم بعضی مراکز خرید و پاساژها (مانند فضای بیرونی پاساژ چند طبقه کساء در خیابان پیروزی تهران)، بقایای ساختمانی مکانهای در حال ساخت که در کنار فضای عبور مردم منظره نافرم و آزار دهنده ای را ایجاد کرده و حصارهای بد رنگی که به دور ساختمانهای در حال ساخت کشیده شده و ایستگاههای اتوبوس که برخی از آنها  صندلیهای مناسبی برای نشستن و انتظار ندارد و وضعیت بد سطلهای زباله که رو باز هستند و منشاء آلودگی و میکروب و شیرابه های خطرناک می باشند.

ادامه مطلب...

در سال جاری ، تهران به علت شدت آلودگی خطرناک تعطیل شد. یادم می آید چند سال قبل برای جلوگیری از کاهش قاچاق بنزین و محدودیت سفرهای درون شهری غیر ضروری، قیمت بنزین افزایش پیدا کرد و یارانه آن حذف شد. بلیط اتوبوسها جای خود را به کرایه های نقدی داد و یکباره سیر صعودی افزایش قیمت وسایل نقلیه عمومی و تاکسی ها راه پر پیچ و خمی رو آغاز کرد. مطابق همه طرحهای غیراصولی آسیبی که وارد شد بیشتر بر دوش کسانی است که آسیب پذیر بوده و درآمد آنها از حد متوسط هم پایین تر است. قیمت تمام اجناس متناسب با این افزایش بهای سوخت بالا رفت. خودروی شخصی همچنان در خیابانهای تهران ازدحام آفرین است و بر تعداد اتوبوسها و کیفیت اونها اضافه نشده و همچنان کمبودهای عمده ای در این بخش وجود دارد. قاعده این است که حتی فردی که دارای ماشین چند صدمیلیونی است، می تواند با طرحهای فراوان!!! ترافیک 12000 تومانی به آسانی در سطح شهر بحرکت درآورد و مشکلی با افزایش قیمت بنزین نخواهد داشت. او حتی تعداد ماشین شخصی خود را از یک مورد برای هر نفر به دو مورد با پلاک متفاوت افزایش می دهد. از طرفی وضعیت حمل و نقل عمومی نظیر مترو و اتوبوس به گونه ای است که راحتی و آرامش خود را با فشارهای استفاده از این نوع وسایل به خطر نخواهد انداخت.

اتوبوس و مترویی که معلوم نیست این همه تبلیغ برای استفاده از آنها مدیریت درستی دارد یا خیر؟ آیا اگر مردم تصمیم بگیرند از فردا به طور کامل به جای استفاده از اتومبیلهای شخصی به استفاده از آنها روی بیاورند کفاف این جمعیت با سلایق گوناگون را خواهد داد؟ آیا اتوبوسی که فضای بسته و بدون پنجره آن که با عدم کارکرد مناسب فنهای تهویه حتی در زمستان هم ، تنفس را مشکل می کند می تواند نظر فردی را که از ماشین چند صد میلیونی اش پیاده کرده ایم تأمین می کند؟ تازه این صحبت برای اتوبوسی است که تقریبا مدل آن به روز است چه رسد به جایی که بعضی از این وسایل چند سالی است از عمر مفید خود را از دست داده اند و یا مترویی که با تأخیر از راه می رسد و دچار ازدحام وحشتناکی است که با وجود کارکرد فنها قادر به ایجاد یک فضای استاندارد و صحیح نیست می تواند ظرفیت پذیرش اینگونه افراد را داشته باشد؟ مترو یا اتوبوسهایی که ازدحام بیش از حد و غیر اصولی آن باعث فرصت طلبی سودجویان و سارقان است. در این میان به وضع پله های مترو ها هم باید اشاره کرد. بسیاری از ایستگاههای جدید مترو که در مناطق پایین تر شهر راه اندازی شده اند با وجود چند سال از آغاز بکار آنها و افتتاحشان، هنوز پله برقی آن کار نمی کند و افراد زیادی خصوصا سالمندان و زنان باردار در آن به زحمت رفت و آمد می کنند. اینها بخشی از مشکلات حمل و نقل عمومی است و بنظر می رسد تا زمانی که مشکلات این قسمتها با حرکتی جهادی و بنیادی حل نشود بحث ترافیک فعلی تا حدی بسیار زیادی حل نشده باقی خواهد ماند و قسمت اعظمی از مبحث آلودگی هوا لاینحل خواهد ماند.
ادامه مطلب...