این روزها ذهنم درگیر مطلبی خاص شده است. از خیلی آدمهای اطرافم می شنوم که مشکلاتی با وضعیت فعلی درمانی کشور برایشان ایجاد شده است. مثلاً دوستی دارم که شاید به تازگی ناچار شده اند در یکی از بیمارستانهای مربوط به ارگانی خاص عمل جراحی کیسه صفرا انجام بدهند. تعریف می کرد در ایام عید 93 درد شدید ناحیه شکم و استفراغ باعث شد تا مادرمان را به بیمارستان ببریم. اورژانس بیمارستان اعلام کرد بعلت حضور پزشک عمومی و عدم متخصص فقط می توانند از مسکن برای درد مریض استفاده کنند و در اورژانس  امکان بستری نیست. مریض با داشتن شرایط جسمی خاص از قبیل دیابت، ناراحتی کلیه، و مسائل ناشی از بیماریهای زمینه ای دیابت، نیاز به تشخیص و بعد تجویز دارو حتی مسکن داشت ولی متأسفانه بدون هیچ عمل تشخیصی این پیشنهاد توسط انترن محترم داده شد و وقتی با اصرار خانواده بیمار روبرو شد تازه از تاریخچه بیماری های فرد مذکور مطلع شد و خودکار مبارک را از جیبشان درآوردند و دستور سونوگرافی دادند. متأسفانه بیمارستان مذکور قادر به انجام یک سونوگرافی نبوده و بیمار پس از دوندگی و مراجعه به چند مرکز عکسبرداری که کاملاً تعطیل بودند به یک مرکز مشهور عکسبرداری در تهران مراجعه می کند و با محیطی شلوغ روبرو می شود و بالاخره سونوگرافی انجام شده و مشخص می شود که کیسه صفرایشان پر از سنگ است و باید سریعاً عمل بشوند. اما امان از روزی که در مملکت ما تعطیلی عمومی باشد و هیچ متخصص و حتی جراحی فعالیت کاری نداشته باشد. این بیمار با درد کشنده اش و با توجه به حساس بودنش که قادر به مصرف هر دارویی بعلت وضعیت کلیه و دیابتش نیست، حدود یک هفته درد کشید تا تعطیلات به اتمام برسد. بعد از تعطیلات به بیمارستان مورد نظر رفتند و با توجه به درد شدیدی که روز بروز اضافه تر شده بود ناچاراً در اورژانس بستری شدند. داستان بستری هم بسیار جالب است. بیمارستان مورد نظر یک پتو برای بخش اورژانس خود نداشت و کارکنان دستور تهیه پتو از منزل بیمار را دادند که وقتی با پافشاری و پیگیری اطرافیان بیمار به دربان! بیمارستان و بعد هم مسئول اجرایی مواجه شدند، از واحد خشکشویی بیمارستان خواستند و پتویی رسید تا بیمار بتواند در اورژانس بستری شود. جالب اینجاست که فردی که مسئول نظافت اورژانس بود اعلام کرده بود که نظافت کف بعهده همراهان بیمار است و حتی می خواست یاد بدهد که چگونه این کار انجام بشود.

ادامه مطلب...