در سراسر این کشور هر روز اتفاقات مختلفی در جریان است. یک روز قطاری از ریل خارج می شود عده ای زخمی و عده ای کشته می شوند، علتهای آن مورد بررسی واقع می شود و قول پاسخگویی به مردم داده می شود. قاعدتاً تعدادی از افراد مصدوم یا بازماندگان منتظر جواب می مانند و کسانی که دغدغه هموطن خود را دارند هم انتظار جوابی شفاف و حقیقی دارند و مایلند تا حد امکان افراد مقصر یا سهل انگار به مجاراتشان برسند. البته قاعده این است که دولتی که دأب مردم داشته باشد حتی شرایط بازماندگان را بررسی کند و تا حدودی غم فقدان یا هزینه های درمان افراد را در نظر بگیرد و کمکی برای ادامه زندگی اشان باشد، اما هیچکدام از این اتفاقات نمی افتد نه پاسخگویی، نه مجازات فرد خاطی و حداقل عذرخواهی، و نه بقیه موارد.
اگر این اتفاق در کشوری که به اصول دینی ما پای بند نباشد بیفتد، شاید رأس مسئولینی که در ارتباط با آن قضییه هستند از سمت خود به عنوان اظهار شرمندگی استعفا هم بدهد.
زلزله ای اتفاق می افتد که با وجود وسعتش ابعاد جهانی پیدا می کند، مسئولین به کمک آسیب دیدگان می شتابند، اما در میانه راه، کمکهای انسان دوستانه کشورهای دیگر به آسیب دیده حقیقی نمی رسد، بعد از واقعه کار بازسازی با کندی ادامه می یابد. وضعیت رسیدگی به خانواده ای که همه چیز را از دست داده بصورت بخشی بلاعوض و بخشی وام در نظر گرفته می شود و ادامه زندگی برای کسانی که مخصوصاً سرپرست خود را از دست می دهند رها می شود، گرما و سرما می رسد اما خانه ها هنوز تکمیل نشده اند، اهداف بسیار کوتاه مدت تعیین شده اند و شرایط یک شهر جدید پایه ریزی نمی شود و باز هم کاستیها، بر غم و غصه از دست دادن عزیزان بیشتر سنگینی می کند.

ادامه مطلب...

قسمت اول:

این روزها بدنبال آمدن و رفتن در این شهر شلوغ نگرانی خاصی دارم. نگرانی من از کارهایی است که می توان برای این شهر پر از جمعیت انجام داد و متأسفانه به هر دلیلی انجام نشده یا کمتر به آن توجه شده است. شب عید است و مردم به دنبال خرید کردن هستند. قاعدتاً بعضی نقاط شهر شلوغ تر از جاهای دیگر است. بعضی نقاط قطب خرید کفش، پوشاک، جواهرات یا وسایل دیگر مصرفی مردم است. منظورم شهر تهران است و مثلاً خیابان بهارستان. با وجود بافت تاریخی این مکان، متأسفانه شاهد شلوغی این منطقه و ترافیک کنترل نشده آن هستیم که دلیل عمده آن شاید بورس بودن این منطقه از نظر تولید و عرضه  با قیمت مناسب برای لوازمی مثل کیف و کفش و لباس است و اتصال به خیابانهایی مانند خیابان جمهوری است که بخش اعظمی از آن دارای امکانات متعدد مثل مترو و خطوط ویژه اتوبوسرانی است و دسترسی به این منطقه را راحت تر کرده است. چند شب قبل از جلوی خیابان صف که در واقع همان باغ سپهسالار قدیم است با اتوبوس رد می شدم. ازدحام جمعیت قابل اغماض نبود. اما نکته ای به ذهنم رسید . برای ایجاد فضای آرام خرید، سر این خیابان با آهنهای بلند و مخصوصی پوشانده شده است که امکان تردد موتورسواران نباشد و آسایش و امنیت خریداران بیشتر فراهم شود. در واقع منطقه باغ سپهسالار که مرکز خرید کیف و کفش می باشد تنها با کوچه هایی که درخیابان سعدی تهران هستند و معبر ورودی خیابان بهارستان محل رفت و آمد دارد. کوچه هایی اکثرا با پارک اتومبیل های بابری و کم عرض.

ادامه مطلب...