سال نو و تعطیلات فرا رسید. خیلی از مردم برای تجدید دیدار با اقوام اولویت گذران این تعطیلات را به دید و بازدیدهای عید اختصاص دادند و بعد از آن به سفرهای برون شهری پرداختند. عده ای هم بعلت ضعف اقتصادی، صله رحم را تا حد بستگان درجه اول انجام دادند و قاعدتاً نتوانستند از سفرهای نوروزی در این فصل زیبا بهره ای ببرند. بعضی از ارگانها از فعالیت نسبی خیلی خوبی برخوردار بودند مثل ارگانهای اطلاع رسانی وضعیت راهها و شرایط جوی، جمعیت هلال احمر، پلیس راه و ... که باید از خدمات همه این عزیزان تجلیل واقعی بعمل آورد که با وجود این موقعیت، در کنار مردم کشورشان و شاید در بعضی مواقع نامناسب جوی، از لذت با خانواده بودن گذشتند و به خدمت رسانی مشغول شدند.
نکاتی هم وجود دارد که خوب است مسئولان در این  ایام که در کشور ما به موقعیتی ثابت مبدل شده است توجه کنند و اگر به پیشرفت کشورمان علاقمند باشیم باید دوستان متخصص و کسانی که نقش کلیدی و مدیریتی دارند به آن توجه کنند:
- در ایام نوروز مراکز درمانی ما از شرایط بسیار تأسف باری برخوردارند. اگر بیماری نیاز فوری به عمل قلب پیدا کند متخصص جراحی قلب فعالیت ندارد و فقط پزشکان عمومی یا انترن فعالیت کاری دارند. درمانگاههای خصوصی کاملاً تعطیلند و اگر فرضا کسی نیاز به استفاده از خدمات دندانپزشکی داشته باشد فقط باید به درمانگاههای شبانه روزی مراجعه کند که در بعضی مواقع از خدمات پزشک متخصص برخوردار نیست. البته این ضعف در شهری مثل تهران کاملاً مشهود است چه رسد به مراکز شهرستانها یا شهرهای کوچک که در حالت غیر تعطیلات هم از امکانات مناسب درمانی برخوردار نیستند. یعنی نظام درمانی کشور با نقص بزرگی در پاسخگویی به بیماران مخصوصاًبیمارانی که نیاز به درمان فوری دارند روبرو می شود و متأسفانه کسی پاسخگوی این خلاء نیست، خلائی که با جان انسانها ارتباط تنگاتنگ دارد.

ادامه مطلب...

در سراسر این کشور هر روز اتفاقات مختلفی در جریان است. یک روز قطاری از ریل خارج می شود عده ای زخمی و عده ای کشته می شوند، علتهای آن مورد بررسی واقع می شود و قول پاسخگویی به مردم داده می شود. قاعدتاً تعدادی از افراد مصدوم یا بازماندگان منتظر جواب می مانند و کسانی که دغدغه هموطن خود را دارند هم انتظار جوابی شفاف و حقیقی دارند و مایلند تا حد امکان افراد مقصر یا سهل انگار به مجاراتشان برسند. البته قاعده این است که دولتی که دأب مردم داشته باشد حتی شرایط بازماندگان را بررسی کند و تا حدودی غم فقدان یا هزینه های درمان افراد را در نظر بگیرد و کمکی برای ادامه زندگی اشان باشد، اما هیچکدام از این اتفاقات نمی افتد نه پاسخگویی، نه مجازات فرد خاطی و حداقل عذرخواهی، و نه بقیه موارد.
اگر این اتفاق در کشوری که به اصول دینی ما پای بند نباشد بیفتد، شاید رأس مسئولینی که در ارتباط با آن قضییه هستند از سمت خود به عنوان اظهار شرمندگی استعفا هم بدهد.
زلزله ای اتفاق می افتد که با وجود وسعتش ابعاد جهانی پیدا می کند، مسئولین به کمک آسیب دیدگان می شتابند، اما در میانه راه، کمکهای انسان دوستانه کشورهای دیگر به آسیب دیده حقیقی نمی رسد، بعد از واقعه کار بازسازی با کندی ادامه می یابد. وضعیت رسیدگی به خانواده ای که همه چیز را از دست داده بصورت بخشی بلاعوض و بخشی وام در نظر گرفته می شود و ادامه زندگی برای کسانی که مخصوصاً سرپرست خود را از دست می دهند رها می شود، گرما و سرما می رسد اما خانه ها هنوز تکمیل نشده اند، اهداف بسیار کوتاه مدت تعیین شده اند و شرایط یک شهر جدید پایه ریزی نمی شود و باز هم کاستیها، بر غم و غصه از دست دادن عزیزان بیشتر سنگینی می کند.

ادامه مطلب...